بیوگرافی

برای ما دروازه بان ها قطعا گل نخوردن.
خیلی از ما پسرها قبل از مدرسه رفتن بزرگی اعداد رو از تعداد گلهای علی دایی و بازی گل کوچیکهای کوچه یاد گرفتیم و مفهوم سرعت رو به جای کتاب فیزیک مدرسه از دیدن بازی مهدی مهدوی کیا و خداداد عزیزی متوجه شدیم ما واژه قابل اعتماد بودن رو اولین بار با دروازه بانی احمدرضا عابد زاده با همه وجود حس کردیم.

من، مجتبی افشاری هستم 14 بهمن 1363 در یک خونواده خیلی معمولی اما تقریبا شلوغ به دنیا اومدم روزهای اول مدرسه کنار یاد گرفتن الفبا بزرگترین تصمیم زندگیم رو گرفتم که فوتبال رو فراتر از سرگرمی و ورزش شروع کنم هفت سالگی وارد باشگاه ولیعصر شیراز شدم.

پست دفاع فوتبال رو با یکی از نازنین ترین مردانی که تا به حال دیدم جناب آقای حسین دیده ماه به عنوان مربی شروع کردم. تقریبا هشت سالم بود که دروازه بان تیمی که من دفاعش بودم مصدوم شد مربی به من پیشنهاد جایگزین دروازه بان رو داد بدون لحظه ای تردید پذیرفتم.

حالا که به اون روزها فکر میکنم میبینم که سرنوشت آدمها رو بیشتر از پشتکار و استعداد انتخاب هاشون هست که تعیین می کنه اینکه توی چه راهی پا بزاری و بین مسیر سریع تر و مطمئن تر کدومش رو انتخاب کنی.
و الان که درک صحیح تری از دروازه بانی دارم خوب میدونم که دستهای معمولی فقط میتونن کارای روزمره رو درست انجام بدن اما بعضی از دستها معجزه میکنن مثل دست به جراح که حق نداره یک میلیمتر اشتباه کنه و دست دروازه بانی که توی یک لحظه سرنوشت بازی رو تغییر میده. همین باعث میشه که دروازه بانی کار دشواری باشه و صبوری بخواد.